2 Sm 24, 2. 9-17
Dlaczego zliczenie ludu okazuje się być grzechem? Co jest w tym złego?
Może dlatego, że kiedy okazało się, iż Izrael jest niezwykle liczebny, Dawid nagle poczuł się potężnym królem. Już nie musi prosić Boga o wsparcie, bo przecież sam ma potężną armię! Grzech Dawida polegał na pokusie sukcesu, samowystarczalności. Zapomniał, że lud należy nie do niego, lecz do Boga. Na szczęście Dawid zauważa swój nierozsądny postępek (Sm 24,10) i w pokorze staje przed Bogiem zgadzając się na Jego karę, licząc już wyłącznie na Boże miłosierdzie: „Wpadnijmy raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie” (Sm 24.14)
Umiera 70 tys. ludzi. Teraz Dawid widzi, że przed Bogiem jest bezsilny i słaby. Z poprzedniej potęgi sporo się uszczupliło. Został ukarany i boleśnie pouczony.
Dawid zrozumiał, że przez pokusę władzy i sukcesu doprowadził do ogromu cierpienia ludzi, którym miał służyć jako król i dawać poczucie bezpieczeństwa.