04-10-2023
“Franciszku, napraw mój Kościół”
Pewnego dnia syn kupca, kochający modę i imprezowe życie usłyszał: “Franciszku, napraw mój Kościół”
Po decyzji ojca o wydziedziczeniu Franciszek zdjął z siebie ubranie, które kiedyś od niego dostał, i nagi złożył mu je u stóp, mówiąc: “Kiedy wyrzekł się mnie ziemski ojciec, mam prawo Ciebie, Boże, odtąd wyłącznie nazywać Ojcem”.
Franciszek i jego bracia nazywani byli braćmi mniejszymi i osiedli w Asyżu przy kościele Matki Bożej Anielskiej. Franciszkowy ideał życia przyjmowały również kobiety. Już dwa lata później, dzięki św. Klarze, którą niedawno wspominaliśmy, powstał Zakon Ubogich Pań – klaryski.
Na Boże Narodzenie 1223 r., podczas jednej ze swoich misyjnych wędrówek, w Greccio św. Franciszek zainscenizował religijny mimodram. W żłobie, przy którym stał wół i osioł, położył małe dziecko na sianie, po czym odczytał fragment Ewangelii o narodzeniu Pana Jezusa i wygłosił homilię. Inscenizacją tego żywego obrazu dał początek żłóbkom i jasełkom.
14 września 1224 r. w Alvernii, podczas czterdziestodniowego postu przed uroczystością św. Michała Archanioła, objawił się Franciszkowi Chrystus, który obdarzył go łaską stygmatów – śladów Męki Pańskiej. W ten sposób Franciszek, na dwa lata przed swją śmiercią, został pierwszym w historii Kościoła stygmatykiem.
Zmarł 3 października 1226 r. w wieku 45 lat. W dwa lata później uroczyście kanonizował go Grzegorz IX.
02-10-2023
Dziś obchodzimy wspomnienie Świętych Aniołów Stróżów.
Każdy z nas otrzymał swojego „osobistego” anioła stróża. To że istnieją poświadcza nam
Pismo Święte
„Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,
aby cię strzegli na Wszystkich twych drogach.” Ps. 91
Są oni posłańcami Bożymi, którzy uczestniczą w planie zbawienia człowieka.
„Tak mówi Pan: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem.”
Wj 23,20
Są pośrednikami między Bogiem a ludźmi. A jak uczył swoich apostołów Jezus:
„Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.”
Pamiętajmy, dziś szczególnie, aby podziękować naszemu aniołowi za jego opiekę. Pewnie nie raz wybawili nas z niejednego nieszczęścia. A on w zamian „Okryje cię swoimi piórami,
pod Jego skrzydła się schronisz.”
29-09-2023
*Święto Świętych Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała *
Pismo Święte i Tradycja jednomyślnie stwierdzają istnienie aniołów, istot duchowych, niecielesnych. Ich istnienie jest prawdą wiary. Posiadając rozum i wolę są stworzeniami osobowymi i nieśmiertelnymi. Ich doskonałość jest wyższa od wszystkich stworzeń widzialnych.
W języku greckim angelos oznacza – upoważnionego posłańca, zwiastuna. Zaś jego imię mówi o jego funkcji, o zadaniu, jakie ma do spełnienia. Anioł jest przede wszystkim sługą i wysłannikiem Boga. Stale kontempluje oblicze Najwyższego.
O Michale Archaniele w Piśmie świętym jest mowa pięć razy.
W księdze Daniela nazwany jest “jednym z przedniejszych książąt nieba” (Dn 13, 21) oraz “obrońcą ludu izraelskiego” (Dn 12, 1). Św. Juda Apostoł podaje, że jemu właśnie zostało zlecone, by strzegł ciała Mojżesza po jego śmierci (Jud 9). Św. Jan Apostoł określa go w Apokalipsie jako stojącego na czele aniołów, walczących z szatanem (Ap 12, 7). Wspomina o nim również Św. Paweł Apostoł(1 Tes 4, 16).
Hebrajskie imię Mika’el znaczy “Któż jak Bóg”.
Uważany jest za anioła sprawiedliwości i sądu; łaski i zmiłowania.
Jest czczony jako obrońca Ludu Bożego i dlatego Kościół czci go jako swego opiekuna.
Archanioła Gabriela spotykamy już na kartach Starego Testamentu w Księdze Daniela. Widzimy go tutaj, jak wyjaśnia wizje prorokowi Danielowi (Dn 8, 15-19; Dn 9, 21-23;)
W tym fragmencie archanioł Gabriel występuje, jako ktoś o wyglądzie mężczyzny, kto spełnia wolę Najwyższego, objaśniając widzenie prorockie dotyczące końca czasów. I jednocześnie wzbudza w proroku bojaźń, cześć i uwielbienie.
W kolejnym cytacie widzimy Gabriela, który spieszy się, by przekazać prorokowi Słowo Najwyższego. Jest to słowo pocieszenia, zapewnienia o miłości Boga, wyjaśnienia Jego przekazu. Ten pośpiech mówi nam o miłości Gabriela, o jego zainteresowaniu nami i naszymi sprawami.
W Nowym Testamencie archanioł Gabriel zwiastuje Zachariaszowi narodzenie Jana Chrzciciela, Poprzednika Pańskiego.
„Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego. Lecz anioł rzekł do niego: «Nie bój się, Zachariaszu!» (Łk 1, 11-13). Pojawienie anioła wywołuje przestrach. Jednak sam posłaniec uspokaja Zachariasza i przynosi mu pocieszenie, zwiastując bliskie narodzenie upragnionego syna.
„Ja jestem Gabriel, stojący przed Bogiem. I zostałem posłany, aby mówić z Tobą i oznajmić ci tę radosną nowinę (Łk 1, 19)”.
Gabriel zwiastując narodzenie Jezusa, także w Maryi, podobnie, jak w Danielu i Zachariaszu, wywołuje bojaźń. Lecz i tym razem anioł uspokaja i przynosi pocieszenie: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus » (Łk 1, 26-31).
W spotkaniach Gabriela z ludźmi padają dość często słowa: „Nie bój się”. Przynoszą one ukojenie, pociechę, odwagę, a przede wszystkim radość.
Imię Gabriel oznacza : Bóg jest moją siłą.
Jest szczególnym wysłannikiem Boga oznajmujący ludziom ważne orędzie.
„Bóg jest moją siłą”, „mąż Boży” albo „wojownik Boży”,
Jest aniołem zwiastowania, zmartwychwstania, miłosierdzia, kary, śmierci i objawienia.
Informacje na temat *Archanioła Rafała*, znajdziemy głównie w niezwykłej Księdze Tobiasza (serdecznie zachęcam do jej poczytania).
Poznajemy go tam jako towarzysza podróży Tobiasza (syna), który na polecenie swojego ojca – również Tobiasza – ma udać się w podróż do Medii.
Zjawienie się Rafała w rodzinie Tobiasza starszego było błogosławieństwem dla nich obu, ojca i syna, jak również dla Sary, córki Raguela.
Imię Rafał znaczy „Bóg uleczył”. Tak więc Bóg wysyłając Archanioła Rafała w niezwykłym swoim planie zadziałał w niesamowity sposób lecząc te trzy osoby zarówno fizycznie, jak i duchowo za jedną misją anioła.
A jako anioł stojący przed Bożym tronem wstawia się za nami przed majestatem Pańskim (Tb 12,12).
„Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański.” (Tb 12,15).
27-09-2023
Święty Wincenty à Paulo jest patronem zgromadzenia księży misjonarzy, czyli naszych księży z kościoła pw. Św. Anny; sióstr miłosierdzia – szarytek, duchowieństwa, organizacji charytatywnych, szpitali, podrzutków i więźniów.
Wszystkie instytucje które założył św. Wincenty, powstały, by ulżyć ludzkiemu cierpieniu. Niósł pomoc duchową ludziom zaniedbanym religijnie. Swym przykładem, wpatrzony w swego Mistrza Jezusa Chrystusa i Matkę Miłosierdzia, skutecznie ewangelizował. Do każdego nowego zadania podchodził z pokorą i bezgraniczną wiarą w Opatrzność Bożą.
Wyjątkowym dniem w jego życiu był 25 stycznia 1617 roku. Jako gorliwy kapłan, zatroskany o powierzoną mu owczarnię, wygłosił kazanie na temat spowiedzi generalnej z całego życia. Pod wpływem homilii miały miejsce liczne nawrócenia. Od tego momentu św. Wincenty zaczął głosić konferencje i nauki w wiejskich parafiach, a w 1625 roku powołał do życia Zgromadzenie Misji, które do dziś kontynuuje jego pracę głoszenia Ewangelii ubogim jak również troszczy się o przygotowanie i wykształcenie gorliwych kapłanów (w Polsce od 1651 r.).
W naszym kościele przedstawiony jest w długiej szacie zakonnej i płaszczu z dzieckiem w ramionach.
24-09-2023
Dziś zakon franciszkański obchodzi *liturgiczne wspomnienie znalezienia ciała św. Klary.*
Czyżby jej ciało zaginęło? Niezupełnie.
Był gorący sierpień 1253 r., w klasztorze San Damiano koło Asyżu umierała Klara, najwierniejsza z duchowych córek św. Franciszka. Miała pięćdziesiąt dziewięć lat. Jej miłość do Jezusa i tęsknota za Nim były tak wielkie, że samą siebie prosiła, by zechciała opuścić ten świat i wyprawić się na tamten, gdzie czekały bezgranicznie kochające ramiona Boga Ojca.
Święta zmarła 11 sierpnia. Jej ciało zostało pochowane najpierw w kościele św. Jerzego w grobie, w którym przedtem cztery lata spoczywało ciało św. Franciszka z Asyżu, a w 1260 roku przeniesiono je do nowo wybudowanej na jej cześć bazyliki.
W połowie XIX wieku papież Pius IX zezwolił na wydobycie ciała św. Klary spod ołtarza głównego. I kiedy 23 września 1850 roku otworzono kamienny sarkofag, okazało się, że ciało św. Klary nie ma oznak rozkładu. I właśnie to wydarzenie jest dziś świętowane.
23-09-2023
Dziś przypada liturgiczne wspomnienie św. Ojca Pio z Pietrelciny – kapucyna stygmatyka, mistyka i jednego z najpopularniejszych świętych XX wieku. Jego dewizą życia była miłość do Boga w drugim człowieku. Duchowny obdarzony był darem bilokacji – obecności w dwóch miejscach na raz. Kapłanowi również dziś przypisuje się wiele cudów, nawróceń i uzdrowień.
Francesco Forgione nowicjat rozpoczął w wieku 15 lat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w Morcone. 22 stycznia złożył śluby zakonne, otrzymał habit franciszkański oraz przyjął imię brata Pio, na cześć świętego Piusa V, patrona Pietrelciny, przed którego relikwiami modlił się w pobliskim kościele.
Kilka ciekawostek z życia o. Pio:
Znana jest opowieść o tym, że Ojciec Pio przepowiedział młodemu Karolowi Wojtyle papieską przyszłość. W wieku 28 lat polski duchowny udał się do San Giovanni Rotondo, aby się wyspowiadać. Młody kapłan uczestniczył też w mszy świętej odprawianej przez włoskiego zakonnika. Podczas wymiany kilku zdań, kapucyn miał przepowiedzieć Wojtyle, że zostanie głową Kościoła katolickiego.
Dar bilokacji
Według zeznań żołnierzy walczących na froncie II wojny światowej, zakonnik w brązowym habicie często ukazywał się na niebie, nakazując samolotom odlecieć, i zakazując bombardowania. Żadna bomba nie spadła na strefę San Giovanni Rotondo. W tym samym czasie widziano zakonnika w San Giovanni Rotondo oraz w Urugwaju, gdzie udzielił ostatniego namaszczenia kapłanowi.
Ojciec Pio otrzymał stygmaty w piątek 20 września 1918 roku, kiedy to po mszy świętej udał się na chór zakonny, aby tam odprawić dziękczynienie przed krucyfiksem. Gdy kontemplował Jezusa Ukrzyżowanego, na jego ciele pojawiły się stygmaty na dłoniach, stopach oraz w boku. Jak przekazali lekarze, którzy wielokrotnie badali zakonnika, z tych ran w ciągu 50 lat wypłynęło ok. 3,4 tys. litrów krwi. Po śmierci Ojca Pio stygmaty zniknęły bez śladu.
Ojciec Pio odprawił swoją ostatnią mszę świętą 22 września 1968 roku. Obchodził wówczas 50 rocznicę otrzymania stygmatów.
23-09-2023
Kochani, po wczorajszym uwielbieniu cały czas jeszcze tańczy we mnie Pieśń „Raduje się dusza ma”
Znalazłam historię jej powstania i chciałam się nią z Wami podzielić:
*Jak powstał utwór*
„Jak wyglądała ta młodziutka Niewiasta – która, spodziewając się narodzin swego Dziecka, wyśpiewała Bogu: Wielbi dusza moja Pana – MARYJA?
To pytanie zrodziło się we mnie 8 września 2000 roku, w święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Kiedy rano usiadłam do pianina, otrzymałam od Niej w tym szczególnym dniu prezent – odpowiedź. Była nią pieśń Raduje się dusza ma. Dźwięki popłynęły z mojego serca (i z pianina) jak rzeka radości. Razem z Maryją moja dusza rozradowała się w Bogu. Uświadomiłam sobie i odczułam to wewnętrznie, że Maryja, będąc młodą Żydówką, mogła tak jak Dawid tańczyć przed Bogiem i w ten sposób wyrażać swoją wdzięczność i uwielbienie Panu Zastępów. A wtedy wyobraziłam Ją sobie – tańczącą z wielkim wdziękiem i skromnością, z ożywieniem młodej dziewczyny pragnącej wyśpiewać swoją miłość Bogu. Zrodziło się we mnie pragnienie, by również w ten sposób uwielbić Boga Ojca, który z miłości do nas posłał nam Syna.
Teraz, ilekroć modlimy się tą pieśnią na różnych spotkaniach, doświadczamy wewnętrznej zachęty, by sławić Boga tańcem. Już niejednokrotnie wszyscy zgromadzeni, chwytając się za ręce pląsali przed Panem w jedności, doświadczając w ten sposób szczególnego wymiaru wspólnoty. Na twarzach pojawiał się uśmiech, przepełniała nas wdzięczność Bogu…
Pieśń ta jest darem od Matki Boga dla całego zespołu, a teraz także dla każdego, kto tylko zechce wraz z Nią wznieść ten okrzyk wesela. Śpiewając, możemy oczyma duszy patrzeć na radość Maryi i ucząc się od Niej – zanieść ją wszystkim, którzy stają na naszej drodze. Śpiewajmy więc razem: Raduje się dusza ma, wielbi Pana swego…
Inga Pozorska”
21-09-2023
Dziś Święto Św. Mateusza, Apostoła i Ewangelisty
Pierwsza Ewangelia kanoniczna nosi imię Mateusza. I dziś przeczytamy z niej o jego powołaniu (Mt 9, 9-13).
Hebrajskie imię Mateusz oznacza “dar Boga”. W Ewangelii wymieniono go na liście Dwunastu z określeniem: “celnik” (Mt 10,3).
Marek (Mk 2,13-17) i Łukasz (Łk 5,27-30) opowiadają o powołaniu człowieka z komory celnej, zwanego “Lewi”. Ale to ciągle ten sam Mateusz.
Co jeszcze wiemy o Mateuszu? Otóż zaprosił Jezusa do swojego domu, gdzie jego współtowarzysze „celnicy i grzesznicy” jak ich określili faryzeusze, słuchali niezwykłego Nauczyciela, który nie tylko nimi nie gardził, ale jeszcze faryzeuszom dał taką odpowiedź:
“Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników” (Mk 2,17).
15-09-2023
Maryja nie była tylko biernym świadkiem stojącym pod krzyżem Pana Jezusa. Jego niepojęte cierpienie łamało i rozrywało Jej matczyne serce. Trudno nawet sobie wyobrazić, jak musi cierpieć matka na widok umierającego syna. W dodatku tak nieludzko zbitego i schańbionego. I to bez winy! Maryja cierpiała jak nikt z ludzi.
Ona cierpiała jeszcze głębiej. Ona znała prawdę – ludzie tak okrutnie postąpili z Synem samego Boga!