Dziś wspominamy św. Ignacego z Loyoli.
Dużo by o mim pisać, więc tylko zachęta do zapoznania się z tym zakochanym w Bogu, hiszpańskim rycerzu.
Jego życie to stawianie Boga zawsze na pierwszym miejscu. Ignacy doświadczał obecności Boga i Jego łaski w zwykłej codzienności.
Był mistykiem i mistrzem modlitwy. Spośród wielu form modlitwy, które pozostawił w Ćwiczeniach duchowych, największą wagę przywiązywał do codziennego rachunku sumienia.
Choć kościół w jego czasach był daleki od ideału, on go kochał, ślubował mu i papieżowi posłuszeństwo i wierność, bo jak pisał: „między Chrystusem, naszym Panem i Oblubieńcem, a Kościołem, Jego Oblubienicą, działa ten sam Duch, który nami kieruje i rządzi ku zbawieniu innych dusz. Świętą Matką naszą, Kościołem, rządzi bowiem i kieruje ten sam Duch i Pan nasz, który nam dał dziesięć przykazań” (Ćd 365).