1 Kor 11, 23-26
Jezus wziął chleb i dał uczniom, mówiąc: „To jest Ciało moje… Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: „Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej.”
A była to wieczerza paschalna, sprawowana zgodnie z tradycją na pamiątkę pierwszej Paschy, posiłku spożytego w noc wyjścia ludu Izraela z Egiptu (Wj 12,1-14).
W czasie tej wieczerzy i przez kolejne siedem dni spożywano chleb przaśny, na pamiątkę pospiesznego wyjścia, ponieważ nie było czasu, aby przygotować ciasto na wypiek chleba.
Chleb „paschalny” przypominał także cud „manny” podczas wędrówki po pustyni. Św. Jan Apostoł przekazał nam słowa Pana: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51).
Pod koniec uczty, Jezus wypowiedział znamienne słowa „Krew Przymierza” ustanawiając Nowe Przymierze.

W czasie „wyjścia” wieczerza Paschy nie była jeszcze przymierzem, ale krew miała istotne znaczenie zbawcze. Krwią baranka pomazano odrzwia domów żydowskich, i ten znak uratował ich pierworodnych przed plagą śmierci. (Wj 12,12-13).
Kolejny raz krew użyta została podczas obrzędu zawierania Przymierza pod Synajem do pokropienia ołtarza i ludu Izraela. Mojżesz wypowiedział wtedy następujące słowa: „Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami” (Wj 24,8b).
Św. Łukasz i św. Paweł mówią o Nowym Przymierzu zawartym „we Krwi” Chrystusa. Do obrzędu przymierza należało złożenie ofiary, „wylanie krwi”. Jezus ustanawiając w Wieczerniku Eucharystię, zapowiedział swoją śmierć, jako ofiarę Nowego Przymierza. Zwracając się do Apostołów, zaznaczył, że Jego krew „za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” (Mt 26,28)
„Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie” (1Kor 11,26).
W tym duchu Kościół sprawuje Eucharystię i będzie to czynił aż do ponownego przyjścia Chrystusa na końcu czasów.

W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego. Ten dzień jest szczególnym świętem kapłanów. W czasie Mszy Krzyżma, która jest sprawowana w tym dniu rano w kościołach katedralnych, prezbiterzy odnawiają przed swoim biskupem przyrzeczenie złożone Bogu i Kościołowi w dniu swoich święceń. „Wy zaś będziecie nazywani kapłanami Pana, zwać was będą sługami Boga naszego.”Iz 61,6