Dziś w Ewangelii Łk 5,17-26 przeczytamy jak niezwykle odważni i zaparci mężczyźni niosą sparaliżowanego człowieka. Zrobią wszystko, aby ten znalazł się u samych stóp Jezusa. Nie bali się nawet konsekwencji tego, że komuś popsuli dach! Dla nich ważne było tylko to, żeby człowiek, który sam nie był w stanie normalnie żyć i sam przyjść, mógł zostać uzdrowiony. Czy wierzyli, że to uzdrowienie zaistnieje? Ciekawe, hmm…?!. Ale dla mnie piękne jest to, że zaryzykowali ewentualne zawstydzenie i rozczarowanie, gdyby uzdrowienie nie nastąpiło. I nawet zaryzykowali konsekwencje wynikające z rozebrania komuś dachu! Decyzja była pewnie bardzo szybka i może nawet pochopna, ale piękne jest to, że podjęli wspólne ryzyko  ewentualnego złorzeczenie i innych konsekwencji swojego postępku. Nic nie mogło ich powstrzymać aby ich, brat? znajomy? sąsiad? mógł odzyskać normalne życie! Boże! To jest miłość!