Skąd się wzięła modlitwa wstawiennicza
Modlitwa wstawiennicza jest w Kościele obecna od początku. Apostołowie i uczniowie pamiętali ostatni nakaz Pana Jezusa, który powiedział, że głoszeniu Ewangelii ma towarzyszyć modlitwa o uzdrowienie i uwolnienie (por. Mk 16, 17-18). Swoją posługę podejmowali z wiarą, która opierała się na obietnicy Zbawiciela:
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię. (J 14, 12-14)
Zespół modlitwy wstawienniczej to kilka osób, odpowiednio przygotowanych, które mogą pomóc osobie proszącej o modlitewne wsparcie, spotkać się z Jezusem, bo tylko On może uczynić to, czego potrzebujemy. To Jezus kocha, błogosławi, uzdrawia i uwalnia człowieka. Wstawiennicy zanoszą ufną i pokorną prośbę do Boga w intencji osoby potrzebującej, ale i sama ta osoba ma stawać na modlitwie jako Boże dziecko powierzające się kochającemu Ojcu i otwierać serce dla Ducha Świętego.
KKK-2635 „Wstawianie się za innymi, prośba o coś dla innych jest od czasu Abrahama – czymś właściwym dla serca pozostającego w harmonii z miłosierdziem Bożym. W czasie Kościoła wstawiennictwo chrześcijańskie uczestniczy we wstawiennictwie Chrystusa; jest wyrazem komunii świętych. We wstawiennictwie ten kto się modli, „niech ma na oku nie tylko własne sprawy, ale tez i drugich”(Flp2,4) do tego stopnia, aby modlił się za tych, którzy wyrządzają mu zło.”
Jk5,16b „módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego”
Czym jest modlitwa wstawiennicza.
Prawdziwe wstawiennictwo pochodzi z góry od Ducha Św to On nas na czas posługi obdarza tym co według Niego jest potrzebne, o co mamy się modlić i jak mamy się modlić. Posługujący dają do dyspozycji swój czas swoje serce i ręce.
Wstawiennictwo jest to, powierzenie Panu Bogu potrzeby ludzi, tego co się składa na ich życie lub tego co się dzieje w nich samych. To sprawa między Bogiem a człowiekiem potrzebującym pomocy.
To Pan Jezus w swoim zatroskaniu zaprasza osobę, służąc jej służymy Panu Jezusowi.
Pan Bóg zawsze odpowiada na modlitwę. On najlepiej wie, co czynić, z jakim uzdrowieniem w jakim czasie i w jaki sposób przyjść .
To, że Pan Jezus uzdrawia, nie oznacza że z naszego życia zniknie wszelki krzyż. Uzdrowienie to nie tylko ulga w cierpieniu, ale przemiana całego człowieka, która obejmuje nie tylko ciało, ale psychikę uczucia, serce, wolę sumienie hierarchie wartości… Jeśli coś od Pana otrzymujemy, to nie dlatego, że zasłużyliśmy, że jesteśmy dobrzy, ale dlatego że On jest dobry.
Mk11,24-25 „Wszystko o co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie co przeciw komu, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze”
Cechy, które powinna posiadać osoba posługująca modlitwą wstawienniczą:
Pokora i umiejętność słuchania, dyskrecja
Empatia, cierpliwość i miłość do człowieka
Uporządkowane życie duchowe o zdrowej pobożności, bez cech dewocji
Mocno stać w prawdach wiary, posiadać podstawową znajomość nauki Kościoła, wyczucie zdrowego katolicyzmu, zmysłu kościelnego
Posiadać elementarne zrozumienie zasad życia duchowego
Prowadzić życie sakramentalne, żyć w łasce uświęcającej, karmić się Słowem Bożym
Mieć doświadczenie osobistego spotkania z Jezusem, który żyje i kocha mnie tu i teraz
Rozróżniać podstawowe aspekty modlitwy o uzdrowienie (duchowy, wewnętrzny, fizyczny)
Cechować się samokrytycyzmem, gotowością do przyjmowania uwag i korekty, aby chętnie się uczyć również na błędach
Być otwartą na rozwój, zdobywanie wiedzy i ciągłe doskonalenie swojej posługi
Czytać pomocną literaturę w tym temacie
Regularnie uczestniczyć w spotkaniach Wspólnoty
Wymieniać doświadczenia
Odznaczać się roztropnością
Być odpowiedzialna, słowna i sumienna
Być posłuszną przełożonym: kapłanowi, liderowi, odpowiedzialnemu za diakonię czy prowadzącemu modlitwę, utrzymywać kontakt z odpowiedzialnymi za posługę
Korzystać z rekolekcji, sesji formacyjnych dla wstawienników
Być otwarta na charyzmaty (nie gonić za cudownością, niezwykłością)
Posiadać dobrowolną gotowość do służby (bez lęku, bez wycofania)
Być dyspozycyjna
Być gotową do współpracy z innymi (niedziałająca na własną rękę, ale w porozumieniu z kapłanem, liderem)
Do posługi dopuszcza kapłan odpowiedzialny za wspólnotę i lider wspólnoty, po konsultacji z odpowiedzialnym za Diakonię modlitwy wstawienniczej wspólnoty.
Osoby posługujące modlitwą wstawienniczą przed każdą posługą:
Wspólnie stają na modlitwie przed Panem
Proszą o światło, rozeznanie i ochronę
Modlą się wzajemnie za siebie