Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela
syna kapłana Zachariasza i bezpłodnej wcześniej Elżbiety, któremu powierzona została szczególna misja: wskazania i zapowiedzenia Chrystusa jako Zbawiciela świata. „Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.” Łk 1, 76
Obchodzimy ją pół roku przed narodzeniem Jezusa.
Św. Jan (“Bóg jest łaskawy”) przyszedł na świat prawdopodobnie w Ain Karim leżącym w Judei, ok. 7 km na zachód od Jerozolimy.
Św. Łukasz przekazuje nam w Ewangelii następującą informację: “Dziecię rosło i umacniało się w duchu i przebywało na miejscach pustynnych aż do czasu ukazania się swego w Izraelu” (Łk 1, 80). Można z tego wywnioskować, że po śmierci rodziców, będących już w wieku podeszłym, Jan pędził żywot anachorety, pustelnika.
Swoje nauczanie rozpoczął w piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza (Łk 3, 1),
kiedy miał już 30 lat i według prawa wolno mu było występować publicznie i nauczać. Swoje dzieło podjął nad Jordanem, nad brodem w pobliżu Jerycha. Czasem przenosił się do innych miejsc, np. Betanii (J 1, 28) i Enon (Ainon) w pobliżu Salim (J 3, 23).
Jan podkreślał z naciskiem, że nie wystarczy przynależność do potomstwa Abrahama, ale trzeba czynić pokutę, trzeba wewnętrznego przeobrażenia. Na znak skruchy i gotowości zmiany życia udzielał chrztu pokuty i nawrócenia (Łk 3, 7-14; Mt 3, 7-10; Mk 1, 8).
To jemu przypadła godność wskazania Zbawiciela: „Oto Baranek Boży”